Blog van Piraat Edwin
De Leeghwaterstraat op het terrein doet zijn naam geweld aan op deze maandagmiddag, de hele ochtend valt het water al met bakken uit de lucht. Het zal deze middag ook niet meer stoppen met regenen. Dit weerhoudt een tweetal Piraten er niet van om hier te komen flyeren voor de Piratenpartij Delft. Drietal moet ik zeggen: we hebben Asta McCarthy, onze mascotte mee in de rugzak.
Ook aankomende studenten blijken nog altijd op de infomarkt van deze ontvangstweek af te komen, ondanks de regen en ondanks de verplaatsing van de stands van de Grote Markt, waar hij voorheen gehouden werd, naar deze straat achter de faculteit van Werktuigbouw.
“Ik denk niet dat jullie hier veel resultaat zullen boeken, ” zegt een van de eerste studenten die Geert-Jan en ik aanspreken, “dit is een technische universiteit en techniekstudenten interesseren zich niet voor politiek.”
Leuk geprobeerd, maar als Piraten zijn wij eigenwijs genoeg om gewoon stug door te gaan. Binnen het eerste uur dat wij onze ‘1984 was not meant to be an instruction manual’-flyers en onze Delftse visitekaartjes uitdelen komen wij wel degelijk veel belangstellende studenten tegen: tegenstanders van het downloadverbod, voorstanders van meer openheid en transparantie en af en toe hoor ik ineens: “Hey, de Piratenpartij, ik heb op jullie gestemd!”
Zo apathisch zijn ze dus niet, onze aanstormende technici.
Paarse Piratenjacks tegen de regen of niet, uiteindelijk koelen we tegen een uur of drie wel wat af en gaan we bij de bieb van de TU maar een bak koffie halen. Onze mascotte, de blauwe badeend-met-ooglap Asta McCarthy trekt hier al snel een enthousiaste IT-professional aan. Hij wil meer van ons weten, van de Piratenpartij in Delft en ook wat hij voor ons zou kunnen doen. Daar hebben wij wel wat ideeën over en na het uitwisselen van contactgegevens gaan wij weer verder.
Terwijl ik, terug in de regen op de Leeghwaterstraat, met een jongen praat die ik nog herken van een anderhalf uur terug, zie ik Geert-Jan in debat met een politieke tegenstander: niet alleen heeft hij niets te verbergen, ook is hij ervan overtuigd dat terroristische aanslagen, hoe zeldzaam ze ook zijn, rigoureuze surveillance en inbreuken op onze privacy rechtvaardigen. Niet iedereen is meteen te overtuigen met argumenten over doelmatigheid, effectiviteit en proportionaliteit. We staan hier dus niet voor niets in de regen.
Tegen vijven, badeend of niet, vindt zelfs Asta McCarthy dat we wel lang genoeg de nattigheid getrotseerd hebben en besluiten Geert-Jan en ik huiswaarts te gaan. De natte regenjassen en de resterende flyers gaan terug in de rugzak, samen met Asta.
Tot de volgende flyeractie, waar we jou, de lezer van deze blogpost, ook graag weer zien!
Geef een reactie